Spiritualiteit heeft mij mijn hele leven al geboeid, maar ik beleefde het tot voor enkele jaren meer op een maatschappelijk aanvaardbare manier. De verhalen over Jezus en de moederfiguur Maria inspireerden mij van jongs af aan. Ze speelden zo’n grote rol in mijn leven dat ik ervoor koos om lerares godsdienst te worden.
Maar toen ik in 2015 de dood in de ogen had gekeken en ik door een burn-out alleen maar kon ‘zijn’ barstte de spirituele bloemknop pas echt open. Ik ging blaadje voor blaadje alles wat met spiritualiteit te maken had onderzoeken. Het waren onderwerpen die ver van mijn opvoeding stonden en ik was mij ervan bewust dat ook de katholieke kerk er niet voor open stond. Maar na vijftig levensjaren was het tijd om mijn eigen weg hierin te zoeken.
Eén van deze onderwerpen was mediumschap.
In mijn boek ‘Aangenaam, ik ben Mijzelf’ beschrijf ik hoe mediumschap op een bijzondere manier op mijn pad kwam. Mijn interesse in mediumschap was zo sterk dat ik besloot om een opleiding te volgen. Gelijklopend aan de opleiding nam ik bij mij in de buurt deel aan een oefengroep voor mediums.
Het beoefenen van mediumschap heeft ervoor gezorgd dat ik een ander perspectief op het leven heb gekregen. Ik ben mij er nu van bewust dat ik een spiritueel wezen ben die tijdelijk vertoeft in een menselijk lichaam. Hierdoor voel ik mij niet langer een slachtoffer van het leven, maar besef ik dat ik aan het roer van mijn leven sta. Dit wil niet zeggen dat mijn leven, sinds ik dit bewustzijn heb, altijd over rozen gaat. Ik ervaar net zoals iedereen nog steeds momenten van pijn, verdriet en boosheid, maar ik ben diegene die bepaalt of ik hieronder wil lijden en hoe ik ermee om wil gaan.
Gedurende jaren heb ik de aanwezigheid gevoeld van één van mijn grootvaders en sinds 2003 van mijn doodgeboren zoontje, Casper. Ik ervaarde het als echt, maar toch was er altijd nog die twijfel. Wilde ik het misschien alleen zo graag? Was het niet gewoon toeval wat ik ervaarde?
Toen ik enkele jaren geleden in de wereld van het mediumschap stapte en ik met gelijkgestemden ervaringen kon uitwisselen is die twijfel langzaam aan verdwenen. In de plaats daarvan kwamen de meest bijzondere ervaringen op mijn pad. Ik merkte dat mijn overleden dierbaren er nog steeds voor mij waren.
Ze kwamen met zo’n mooie bewijzen uit hun leven hier op aarde die mijn collega mediums nooit hadden kunnen weten. De boodschappen van hoop, liefde en de wijsheid die ik heb mogen ontvangen zijn waardevolle cadeaus waar ik ontzettend dankbaar voor ben.
Maar dat ook een gewoon iemand als ik bewijzen mag geven van overleden dierbaren, hen mag invoelen, beelden mag zien, ervaringen mag horen, maakt mij heel nederig en dankbaar. In de loop van de voorbije jaren heb ik al heel wat verhalen mogen delen. De ene keer gaat het al wat vlotter dan de andere keer, maar opgeven hoort er niet bij. Het gaat eigenlijk net zoals met het spreken van een vreemde taal, dat moet je ook blijven oefenen.
Elke reading is bijzonder en telkens weer ben ik geraakt door de aanwezigheid van de ziel die mij uitkiest om zijn of haar boodschap te verwoorden.
Toen ik begon met Reikihealing merkte ik dat ook dit momenten waren dat overleden dierbaren hun weg vonden om boodschappen door te geven aan mijn cliënten. Het komt niet altijd voor dat ik contact maak met een overleden dierbare tijdens een behandeling, maar als het voorkomt dan deel ik het graag met de cliënt. De boodschappen, zo merk ik, zorgen voor een extra hulp bij de energetische healing.
De huidige tijd is voor velen onder ons zwaar en daardoor vertoeven we vaak in een lage energie. We kunnen allemaal op onze manier bijdragen om deze energie te verhogen. Toen ik mijn gidsen vroeg op welke manier ik nog meer zou kunnen bijdragen om mensen op te peppen, kreeg ik de volgende boodschap mee; deel met je lezers readings die je hebt ontvangen en gegeven.
In mijn volgende blogs zal ik dus enkele van deze readings met jullie delen.
Ik hoop dat het jullie licht en hoop mag brengen en vooral het besef dat onze dierbaren niet verdwenen zijn. Ze maken nog steeds deel uit van ons leven en willen dat maar wat graag bewijzen!
