Hoe ouder ik werd, hoe meer ik last kreeg van allerlei kwalen en ziektes. Ondertussen weet ik dat angst hieraan de basis lag. Angst om niet goed genoeg te zijn, verlatingsangst, angst voor pijn, angst voor verlies en angst voor de dood.

Toen ik in 2015 thuis kwam zitten met een zware burn-out nadat ik eerder dat jaar gedotterd werd, kreeg ik tijd om mij te gaan verdiepen in de reden van mijn bestaan. Welke stap ik in de jaren daarvoor ook zette, elke keer was het resultaat dat ik uiteindelijk in een gat viel en dat terwijl ik zo mijn best deed.

In 2017 kwam ik, als liefhebber van spiritualiteit, in contact met de leer van de kwantumfysica. Wetenschap en spiritualiteit lijken elkaars tegenpolen, maar niets is minder waar. Ze vullen elkaar aan en dat bewijst de kwantumfysica. Het boeide mij meteen!
Zo ontdekte ik dat wij voor 95% handelen vanuit ons onderbewustzijn en maar voor 5% vanuit ons bewuste leven.
Wetenschappers hebben bewezen dat de hersengolven van kinderen verschillen van die van volwassenen. In de eerste zeven jaar van een mensenleven is er nog geen bewustzijn van ‘het zelf’. De natuur heeft hiervoor gezorgd omdat je als kind niet alles in twijfel zou trekken, maar belangrijke dingen kan leren om te kunnen overleven. We nemen dus informatie op uit onze omgeving en nemen die als waar aan zonder hier verder vragen over te stellen.

In mijn boek ‘Aangenaam, ik ben Mijzelf’ ben ik met deze wetenschap naar mijn eigen programmatie gaan kijken. Het was een echte eyeopener. Ik werd mij ervan bewust dat ik voor het grootste deel opgebouwd was uit overtuigingen van anderen en die mijzelf eigen had gemaakt. Ik ben daarom, zoals bij het pellen van een ui, alle overtuigingen laagje voor laagje gaan verwijderen tot mijn werkelijke ‘ZIJN’ overbleef.

Mijzelf kunnen zijn, heeft oneindig veel voordelen waarvan ik als het grootste voordeel ervaar dat irreële angsten en zelfs de angst voor de dood verdwenen zijn. Hiermee bedoel ik niet dat ik nu levensgevaarlijke dingen onderneem.
Nee, het gaat erom dat ik nu ervaar dat ik bewustzijnsenergie ben in een menselijke verpakking. Energie gaat nooit verloren, energie transformeert. Door het wegvallen van de angst voor de dood ben ik pas echt gaan leven. Ik zie mijn leven nu vanuit een ander perspectief. Ik zie een liefdevol leven gevuld met mogelijkheden in plaats van een leven waar ik om elke hoek met gevaar geconfronteerd zal worden. Wayne Dyer zei vaak: “If you change the way you look at things, the things you look at change.” “Wanneer je je kijk op dingen verandert, veranderen de dingen waarnaar je kijkt.” En zo ervaar ik het ook.

Door te beseffen dat ik nooit alleen ben, maar dat we met elkaar verbonden zijn, heb ik niet langer last van verlies of verlatingsangst. Door te beseffen dat ik niet perfect hoef te zijn, maar dat ik hier ben om ervaringen op te doen, heb ik het idee dat ik niet goed genoeg ben, kunnen laten varen. Omdat ik niet langer bang ben voor de dood is mijn idee over ziek zijn 180 graden gedraaid. Ik zie de manifestatie van ziekte in mijn leven nu als een spiegel zodat ik weet waar ik op emotioneel, mentaal of spiritueel vlak aan mag werken. Dat betekent absoluut niet dat het altijd makkelijk is, maar wel dat ik mij niet langer een slachtoffer van mijn situatie voel. Het besef dat je aan het roer staat van je eigen leven is een heel andere energie dan wanneer je het gevoel hebt een slachtoffer te zijn van je situatie. Mijn levensmotto is dan ook: ‘Pijn is onvermijdelijk, maar lijden is een keuze’ – Boeddha

Wanneer je je bewust bent dat je nooit alleen staat, maar dat het hele universum met elkaar verbonden is, betekent dit ook dat ieder wezen een bijdrage levert aan het geheel.
Je kan jezelf dus de vraag stellen: “Help ik de ander in zijn kracht te staan door de hoogste energie te gebruiken, namelijk onvoorwaardelijke liefde? Of gebruik ik de laagste energie, angst, om anderen te dwingen in het gareel te lopen.

Wanneer ik dit in het huidige tijdsbeeld plaats stel ik mij de volgende vragen:
Mensen handelen voor 95% vanuit hun onderbewustzijn en maken een programmatie door in de eerste zeven jaar van hun leven. De volledige programmatie is pas afgelopen rond de twaalfde verjaardag. Wat zullen de gevolgen van alle maatregelen en de Corona angstpsychose dan voor de jeugd gaan betekenen in hun volwassen leven?
Wat als je als kind denkt dat je niet gezond kan zijn tenzij je ontelbare keren per dag je handen wast of ontsmettingsgel gebruikt? Dat knuffelen geen daad van liefde is, maar een manier die anderen ziek kan maken? Dat je alleen maar kan overleven als je maandelijks getest wordt? Dat je alleen een goed mens bent wanneer je jezelf zonder tegenspraak laat vaccineren? Dat je als kind de overtuiging meekrijgt dat je een potentiële moordenaar bent als je geen mondkapje draagt?
Denk je dat onze jeugd op deze manier zal uitgroeien tot gezonde en gelukkige volwassenen?
Aan jou de keuze, maar ik antwoord volmondig NEE op deze vraag.

Als jouw antwoord ook nee is, hoe geraken we dan uit deze impasse?
Door het idee los te laten dat we slachtoffers zijn. Door ons bewust te worden van de programmatie die we in onze jeugd hebben doorgemaakt en daarmee aan de slag gaan. Dit bewustwordingsproces gebeurt niet van vandaag op morgen en dat hoeft ook niet. Het belangrijkste is dat het komt vanuit een liefdevolle energie en dat je werkt vanuit je intuïtie.
Laten we onze kleintjes vanaf het eerste moment ondersteunen in hun eigenheid. Wees je ervan bewust dat elk kind op de wereld komt om zijn of haar levensdoel vorm te geven. Liefdevolle begeleiding is het enige wat een kind hierbij nodig heeft.

Ook voor het onderwijs ligt hier een uiterst belangrijke taak. Focus leggen op samenwerking in plaats van concurrentie is alvast één van de belangrijkste verschuivingen die mogen plaatsvinden. Het ondersteunen van de talenten van het kind in plaats het te wijzen op zijn of haar tekortkomingen is zeker niet minder belangrijk. En dit alles door hen te leren in contact te komen met hun intuïtie. Je zal zien dat dit voor een kind niet eens veel moeite kost. Het onderwijs heeft in de laatste eeuwen alleen maar meer en meer geleerd hoe een kind zich van zichzelf kan verwijderen. De tijd is nu aangebroken om dit goed te maken.

Ik weet het, er zijn vele wegen naar Rome. Maar vanuit mijn ervaring is de weg zonder angst, de weg van het hart, de mooiste weg.